عکس های تاریخی ازشکار در دربار پهلوی وقاجار

نظر به اینکه شکار در ایران از پیشنه و تاریخ بلندی برخوردار است درباریان و شاهان از دیرباز آن را به عنوان یکی از تفریحات اصلی خود لحاظ داشته اند.
به گزارش ماهنامه الکترونیکی مرکز مطالعات تاریخ معاصر ایرانی، در ایران به دلیل تاخت و تاز و کوچ اقوام مختلف که مایة از زراعت نداشتند، شکار کردن تاریخ دیرینه‌ای دارد که این امر در خاندانهای حکومتگر ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد. چنان که در تاریخ معاصر ایران و به ویژه زندگی پادشاهان قاجاریه دقت شود، عمده تفریح آنان که یادگاری از دوران کوچ‌نشینی و بیابان‌گردی است همین شکار است.
در بین این پادشاهان ناصرالدین شاه قاجار جلوۀ استثنایی دارد. وی چندین ماه از سال را با وجود مشکلات و خطرات آن زمان در سفر و شکار می گذرانید و بسیاری از کارگزاران حکومتی که چندان علاقه و شاید بنیه أی برای این کار نداشتند با خود همراه می کرد که حتی گاه به مرگ برخی از آنان که از لحاظ سنی فرتوت بودند منجر می شد. چنان که عین الملک که مورد محبت شاه بود در منطقه کن در شمال غربی تهران در حین شکار شاهانه جان داد که موجب تکدر خاطر شاه را فراهم کرد به طوری که از آن سال دیگر برای شکار به کن نرفت.
 شکار در سراسر مملکت برای همه مجاز بود به استثناء شکارگاههای سلطنتی که در مجاورت پایتخت بود و تحت حفاظت شکاربانان قرار داشت و این شکاربانان طبق معمول در قبال گرفتن رشوه شکارچیان را بدان مناطق راه می دادند.
مراکز شکار اطراف تهران عبارت بودند از: کن، دوشان تپه، دره لار، شهرستانک و سرخه حصار و البته در مسافرتهای طولانی مناطق بسیاری از ایران در زمره مناطق قرق شده قرار می گرفتند. و حیواناتی که شکار می شدند عبارت بودند از: کفتار، گرگ، شغال، روباه و دله، یوزپلنگ، سیاه گوش، شیر بدون یال خوزستان، پلنگ، خرس، قوچ و آهو و کل.
وسایل شکار در این سفرها به غیر از تفنگ در وهلة اول سگ تازی بود که هیچ خرگوشی از دست او ایمن نبود و در شکارهای هوایی و پرندگان از باز و قوش تربیت شده استفاده می شد. جالب اینجاست که گوشت شکار نیز داستانی برای خود داشت. بدین صورت که حیوانات صید شده با چاپارهای سریع السیر به صاحب منصبان و عالی مقامان حاضر در اردو و یا در شهر و همچنین سفارتخانه های اروپایی فرستاده می شد و همراه آن نامه أی از طرف میرشکار دربار فرستاده می شد که ضمن آن یادآوری می گردید که همه شکارها به دست مبارک اعلیحضرت انجام گرفته است. در مقابل نیز آن مقامات چندین برابر قیمت شکار رابرای شاه می فرستادند که به جیب خاصه شاهانه می رفت و درآمد هنگفتی می شد. فرستادن گوشت شکار برای کسی نشانه ابراز عواطف و عنایات شاهانه به شمار می رفت و ترک آن خود دلیلی بر نارضایتی خاطر ملوکانه بود این هم بعد سیاسی شکار!
در دوره پهلوی صید و شکار محدود به گروههای خاصی از متمکنین شد و قرق گاهها و شکارگاههای سلطنتی فراوانی با خرج هنگفت در گوشه و کنار ایران ایجاد گردید. اداره شکاربانی دربار زیرنظر خانواده آتابای (ابوالفتح و کامبیز) دارای ارج و قرب زیادی بود. از میان خانواده پهلوی، عبدالرضا پهلوی تبدیل به شکارچی بین المللی شده بود و حتی در بسیاری از کشورها که ارتباط چندانی هم با ایران نداشتند (مانند کره شمالی و مغولستان) به شکار نایاب ترین گونه های حیات وحش می پرداخت. از مجموعه شکارهای وی موزه نسبتا وسیعی در کاخ سعدآباد شکل یافته ا

در این زیر تعدادی از عکسهای مربوط به شکار و صیادی در دوره قاجار و پهلوی که در نوع خود دیدنی است را مشاهده می کنید.

 ظل‌السلطان در لباس شکار

اولین سفر محمدرضا شاه به آمریکا

بعد از آنکه با فشار آمریکا، ارتش شوروی در سال 1325 خاک ایران را ترک کرد هراس از نفوذ این کشور در ایران باعث شد امریکا سعی کند بیشتر به شاه نزدیک شود.
 هم‌زمان با گسترش روابط شاه و امریکا پس از پایان جنگ جهانی دوم در ۳۰ خرداد ۱۳۲۶ یک قرارداد ۱۰ میلیون دلاری فروش سلاح به ایران به امضا رسید.
در ادامه شاه جوان که سفر دوره ای خود به چند کشور اروپائی را در سال 1327 انجام داده بود به دعوت هری ترومن رئیس جمهور وقت امریکا در آبان 1328 برای 45 روز به این کشور سفر کرد.
این سفر در حالی انجام می گرفت که در ۱۳ آبان ۱۳۲۸ هژیر وزیر دربار ترور و ابراهیم حکیمی به سمت نخست‌وزیر برگزیده شده بود.
محمدرضاشاه ۲۴ آبان از تهران رهسپار امریکا شد و ۲۵ آبان با استقبال ترومن سفر خود به ینگه دنیا را آغاز کرد؛ گفته می شود شاه برای جذب کمک های امریکا برای تداوم برنامه های خود در کشور به این سفر رفت و در جریان آن با بسیاری از مقامات امریکایی دیدار و از کارخانه‌ها و امکانات این کشور بازدید کرد.
در پایان این سفر رسمی، شاه و ترومن در اعلامیه مشترکی اعلام کردند، امریکا برای بازسازی ایران پس از ویرانی‌های جنگ جهانی در چهارچوب برنامه موسوم به "اصل چهار" کمک‌های مالی و فنی در اختیار ایران قرار می دهد.

تعدادی از عکس های سفر شاه پهلوی به امریکا در میان عکس های دوران ریاست جمهوری ترومن در موزه "هری ترومن" در کاخ سفید نگهداری می‌شود و در سایت آن قابل دسترسی است.

تجدید حیات مهمترین عکس های تاریخی

از موقع اختراع دوربین های عکاسی و عمومیت یافتن کار با آن، لحظاتی مهم و سرنوشت ساز، افراد مشهور و تاریخ ساز کم نبوده است که در قالب عکس ماندگار شده است.
از زمان اولین عکس گرفته شده در تاریخ در سال 1826 توسط عکاسی فرانسوی "ژوزف نیسه فورنیپس" تا اولین عکس رنگی چیزی نزدیک به 46 سال گذشت و در طول این مدت عکس های بی شماری از لحظات تاریخی، چهره های مهم و تاریخ ساز گرفته شده که همه با تکنیک های ابتدایی عکاسی و فاقد رنگ هستند. در این میان البته عکاسانی بودند که آنقدر طالب رنگ بوده اند که به رنگ کردن عکس پس از ظهور آن رو آورده اند. با این حال تا سال ها پس از ورود رنگ به فن عکاسی همچنان عکاسی سیاه و سفید عمومیت داشت و عکاسان خبری و پرتره به روش گذشته عکس می گرفتند.
امروزه پیشرفت های تکنولوژیک این امکان را فراهم کرده نموده که عکس های تاریخی که به هر دلیل سیاه و سفید هستند به عکس رنگی تبدیل شوند و حیاتی دیگر بیابند. گرچه بسیاری با رنگی کردن عکس سیاه و سفید مخالف و آن را از بین بردن ویژگی های بصری عکس می دانند، هستند کسانی که معتقدند این عکس ها با رنگ بیشتر به چشم ها می آیند و ماندگار می شوند.
به تازگی موسسه هنری "reddit" در پروژه ای با عنوان  "COLORIZED HISTORY" با کمک جمعی از علاقمندان عکس های تاریخی بیش از 500 عکس مهم را رنگی و در وبگاه خود با کیفیت بالا منتشر کرده است. این عکس ها یا مربوط به وقایع مهم تاریخی می شوند یا خود به دلیل ویژگی های فنی از آثار مهم تاریخ عکاسی به شمار می روند. در اینجا قصد داریم نگاهی کنیم  به تعدادی از برجسته ترین عکس هایی که تا کنون رنگی شده است. 

سانحه برای اتومبیل در خیابان های واشنگتن. سال 1921